De hal van het stedelijk museum is rustgevend. Een groot deel van wat museumwinkel was, is gevuld met luchtige zitjes rond lage tafeltjes. De hal oogt als een luxueuze wachtruimte van een luchthaven. Niemand hoeft een vlucht te halen, men leest ontspannen een folder, wisselt een woord, kijkt op een telefoon. Er is zoveel nietgif. Genoeg tot het einde.
Een zuur oud iemand is het werk van de duivel, schrijft een zeventiende eeuwse non naar wie ik luister op een eenentwintigste eeuws apparaat. Haar woorden overbruggen moeiteloos vier eeuwen. Het zuur in me vrees ik. Ik probeer me te concentreren. Truth. Downloads are instant. Verticaal bestaat geen tijd.