Ik kwam, vorige week, een mooie definitie van filosofie tegen, en misschien ook een goede: filosofie vertrekt vanuit liefde voor iets wat het niet bezit: het weten, om precies te zijn.
Ja.
Denken gaat over iets wat er niet is, nog niet is, maar door het denken wel. Net als dichten. Net als een gesprek.
Na de lezingen van Rachel Armstrong ben ik er niet zeker van of vertrekken vanuit niet-weten als principe toereikend is. Het kan ook aantrekkelijk zijn om te vertrekken vanuit ‘weten’, noem zoiets wetenschap.
Nee.