‘In the end it’s about choosing how we spend the time we’re given in life,’ schrijft John Maeda in een dun boekje, niet meer dan 100 bladzijden, hij wil dat je het in één lunchpauze kunt lezen. Vervolgens doe je er een aantal lunchpauzes over om erover na te denken.
Mobiele telefoons zijn bijvoorbeeld niet voor niets klein, kaal en uitgekleed. Naakte wezentjes, weerloos, opdat we ervan gaan houden, zodat we ervoor gaan zorgen. We breien gekleurde hoesjes en kleedjes voor ze, we stoppen ze in allerlei omhulsels om ze te beschermen.
Wie schrijft, ontwerpt. Wie leest, bevindt zich ergens, gebruikt. Ik probeer volgens Maeda’s ontwerpprincipes te schrijven. Elke dag één bericht, voor tijdens het wachten, zo kort mogelijk, er is meer te doen. ‘The realization that life is about waiting comes later in life.’
The laws of simplicity, John Maeda