Als je nu geboren wordt is internet water uit de kraan, wolken voor het raam, niks nieuws onder de zon of het moet zijn dat de zon op internet nooit ondergaat. (Vandaag vroeg iemand op internet ‘kent iemand een voorbeeld van een website die op zondag gesloten is?’)
Internet is natuur geworden – iets wat er altijd is, overal, nooit meer weggaat, wind.
Wint.
Onkruid.
Gif.
Ik herinner me het moment van ‘internet voor het eerst’ als de dag van gisteren. Er groeide iets van een besef dat het niet alleen voor mezelf voor het eerst was – dat inloggen en contact maken met de maan. Ik zou het geen epifanie durven noemen – hoewel ik naar een epifanie verlang als een aspirant-schrijver naar het boekenbal – maar zo’n moment waarop je besluit het universum niet langer als principieel vijandig maar als vriendelijk te zien.