Ik mail soms ongevraagd mijn verlangens naar mensen (wishful stalking). Gisteren mailde ik iemand een link naar een website waarop twee mannen te zien zijn, ze staan gebogen boven een tafel. Met een mesje krassen ze in het tafelblad. Een mandala verschijnt. Dit klinkt alsof het snel ging, het verraad van woorden, het ging langzaam, de traagheid was een affront, een provocatie, de volgende dag, toen ik weer ging kijken, was de mandala nog niet klaar.
Er hangen twee camera’s in de studio van Damien Hirst, je kunt kiezen waarnaar je kijkt: vooraanzicht of bovenaanzicht. In een flits ben ik terug in de technisch tekenen-zaal van werktuigbouwkunde, TU Delft (Proust vond Vermeer de grootste schilder aller tijden). Vooraanzicht toont de kilheid van de studio. White cube. Kar met oplosmiddelen. Bovenaanzicht toont een geometrische vorm, een oog dat vanuit het midden ontstaat, steeds groter wordt, de pupil is aan het einde van de dag klaar.
Het lijkt of je dichtbij komt, maar dat is schijn. Ik weet niet wat de twee mannen denken, of ze een hekel hebben aan Damien Hirst.
timelapse, damien hirst