Goed, zij hadden dus
venesie gezien nee
het was napels.
en nu maar sterven
reismoment (italie) – Gust Gils
in Herman de Conincks Verzameld proza dat begint met een mooi essay over de troost van het pessimisme: ‘Optimisme deprimeert mij, alle soorten blijheid, omdat ze zo dom zijn. Pessimisme deprimeert nooit, ofwel is zij gerechtvaardigd, en meestal is het dat, ofwel is het té en dan is er de opluchting nadien van nou heb ik het wel gehad, voortaan kan alles alleen nog relatief meevallen.’