Bij Scheltema kocht ik een boekje over denken. De jongen achter de kassa bladerde er even in en zei toen: ‘De motor van het denken is dat wat niet gedacht wordt.’ Heerlijk om een zin paraat te hebben voor alledaagse interactie. Hij had hem van zijn leraar. Mooie zin, vond hij en brak de rug ver door. Bij de American Bookstore kocht ik This Is Water: Some Thoughts, Delivered on a Significant Occasion, about Living a Compassionate Life van David Foster Wallace. Het is een speech die gaat over alles, over hoe moeilijk het is om te denken, dat wil zeggen, hoe moeilijk het is om te kiezen wat je denkt. Om voorbij te gaan aan de default setting van alledag (boredom, routine, frustration). ‘It is about making it to 30, or maybe 50, without wanting to shoot yourself in the head.’ David Foster Wallace stelt dat het mogelijk is – hoe moeilijk ook – om niet zelf in het centrum van je gedachten te gaan staan, om op te kijken van je beeldscherm of vanavond in de rij bij de supermarkt – en te kijken naar de mensen om je heen. ‘It is unimaginably hard to do this, to stay conscious and alive, day in and day out.’