Wasting time on the internet houdt me wakker, ik lees het alsof ik het boek ken, alsof ik het eerder gelezen heb, alsof het in me zit, maar het is natuurlijk andersom, ik zit op internet, en daarom resoneert het.
Het boek beschrijft één van mijn grootste angsten, the unarticulated fear of abundance, of too much, of trying to comprehend a scale so large that no human brain could process it.
Je kunt YouTube kijken en de omvang en wat daar gebeurt niet bevatten.
Ik kijk de tsunami aan filmpjes die als kersebloesem aan één tak ontspruiten. Eéntje heet ‘Every time Root & Shaw say each other’s names’ waarin iemand alle scenes aan elkaar geplakt heeft waarin de twee vrouwelijke personages elkaars naam zeggen of naar elkaar verwijzen.
Ik word zeeziek, niet van het filmpje, dat is grappig, absurd.
Ik moet me overgeven. De angst voor overvloed als een omgekeerde horror vacui opeten, doorslikken, ophoesten, uitbraken.
Er zijn duizenden Root & Shaw filmpjes (‘internet supercuts’).
Dat is denk ik wat Myss bedoelt met kijken op een ander dan het fysieke en rationele en emotionele niveau. Want op dat fysieke emotionele rationele niveau braak je.
Life is meant to be a mystery, and we will never be able to make it a logical adventure.
Er is niks te begrijpen, niks te controleren, alles is er in een overvloed die me te boven gaat, in een rijkheid en chaos die verblindt.
So, detach.
‘Calm the sea, extinguish flames, and blunt the edge of an enemy’s sword.’