Answer the call of your spirit – Caroline Myss
Als je gedrag wil veranderen moet je niet beginnen met motivatie, zegt de gedragswetenschapper. Motivatie is onbetrouwbaar en complex, ze fluctueert en conflicteert. Van motivatie moet je het gewoon niet hebben. Je wil zowel het strandlichaam als het oreo-koekje (Heath, Switch).
Begin klein, zegt de gedragswetenschapper.
Bied weerstand aan motivatie, vertrouw niet op je wilskracht, ze komt in onbeheersbare golven. Die enorme piek aan actiebereidheid in het begin, een tsunami aan aspiratie en ambitie: alle junkfood weg uit alle kastjes, alle plastic kleding, plastic spullen, tefal-pannen en stoffige tapijten het huis uit, een leeg notitieboek, nieuwe pennen. Zulke uitbarstingen zijn lukraak en niet duurzaam. Crest, dan crash – wat zich zoiets vertaalt als Hoge top, Diep dal, Slecht gevoel.
‘In Behavior Design, we’ve named this temporary surge in motivation the Motivation Wave. I’m sure you’ve experienced this before: Your motivation crested, then came crashing down. And maybe you blamed yourself for not sustaining it. You’re not to blame. This is how motivation works in our lives.’
Hij doet me goed voelen, hij praat gedrag goed: ‘you’re not to blame’.
Easy does it, zegt hij.
Zorg dat een kleine handeling een gewoonte wordt, die daardoor, omdat ze een gewoonte wordt, steeds makkelijker gaat, haast vanzelf, je denkt er niet meer over na. Celebrate, zegt hij. Elke tiny step. Hij is een Amerikaan.
Ik geloof dat ik niet op zoek ben naar gedragsverandering, maar naar geestverandering. Hoe krijg je de psyche bij dat alles rustig? Je wil de hypotheek en de vrijheid, je wil de hypotheek en de tijd om te wandelen naar de verre supermarkt met de goedkope spullen, je wil de hypotheek en de rust om boeken te lezen die je wil. Je hebt de hypotheek.
Niet, als ik de psychologieboeken geloof die ik lees. Je emotionele en instinctieve brein voelen dat iets niet klopt. Het lichaam vertelt iets. Het onbewuste is slim. Het brein is niet rustig en zal dat nooit zijn, zo zit het niet in elkaar. Het is altijd op zoek naar gevaar, speurt voortdurend de omgeving af of om te zien of iets niet in orde is, zoekt afwijkingen. Het scant, probeert patronen te zien, maakt schema’s. Het onbewuste doet dat.
Veel slapen.
Bij alles wat ik lees over gedragsverandering komt het aan op doen, niet op denken, niet de aandacht erop richten. En ik begin te ontdekken waarom: je kunt het brein (het bewuste deel) maar het beste beteugelen door het moe te maken, af te leiden, bezig te houden. Het denken volgt. Het verhaal maken volgt. De capaciteit is toch al niet zo groot.
Ik zal me moeten overgeven, iedere controle loslaten, de angst voor de toekomst, de aflossingsvrije hypotheek, de dood, het verval, de eenzaamheid, de ziekte, de dag dat ze er niet meer is. Ik zal alles teruggeven. Ik heb daarbij alle grace en guidance nodig die ik kan krijgen – Lord, hover over me. Je bidt niet omdat je in god gelooft, maar omdat de taak om al het andere buiten te sluiten immens is.
What surprised you most? is de favoriete vraag van de gedragswetenschapper aan zijn studenten. Zo leert hij zelf iets, zegt hij, als hij zijn gedragsmodel uitlegt. Het vergroot de learning experience.
Nou, B.J. Fogg, what surprised me most… B=MAP is helder maar ik verlang naar iets anders, merk ik. Psyche=B(Story) of zoiets. Of iets met Soul. Iets met aspiratie. Ik ben er nog niet helemaal uit. I’ll let you know.
6.00 uur. De kat ligt opgekruld naast me, een kleine blaasbalg. De zon schijnt. Dauwdruppels op de Volkswagen. De buurvrouw is vroeg wakker, ze loopt al buiten. Gisteren The Two Popes gekeken, cadeautje van Netflix voor NietNetflix-kijkers (reciprocity). It’s a beautiful day: het nieuwe boek van Carolyn Myss is uit, Intimate Conversations. Ik druk op de knop en krijg daarmee toegang tot haar als bewegend, pratend poppetje op het scherm. Haar voice klinkt.