You engage more when you ‘play’, when there’s emotion.
De rechterhelft van het brein is gevoelig voor verhalen en mythen, kijkt moeiteloos acht seizoenen Game of Thrones, leest liever geen rapporten met feiten over het klimaat (‘langs de Noordelijke IJszee groeiden 56 miljoen jaar geleden palmen, zo bewijzen fossielen’).
Ik moet nadenken om een feit tot leven te wekken, denken kost me veel en lange zinnen zijn duur. Ik beschik over een beperkt aantal resources op een dag, in een leven.
Een goed verhaal verandert je leven. A reality you can believe in.
‘Some of the best thinking is done as storytelling,’ zegt Donna Haraway. ‘The storytelling is the thinking.’ Ze laat me zien dat verhalen me meer vertellen dan ik denk en meer dan wanneer ik denk.
De verhalen in het oosten gaan over waking up (‘leren niet doen’).
De verhalen in het westen gaan over growing up (‘leren van je fouten, door te doen’), zegt Villoldo.
Mijn linkerbrein houdt van die heldere indeling.
De bloeddorstige actie in Game of Thrones!
Elkaar de kop afhakken, kinderen maken met je zus, je broer, strategische spelletjes spelen, journeys, quests, willen winnen van de ander. Het moet wel haast een verhaal zijn uit het westen, als je denkt met Villoldo en niet tegen hem in.