Ik lees over de liefde.
We blijken te kunnen vallen voor immateriële zaken, gedachten, ideeën, uitspraken, op iemands hersenen. En op iemands smaak. Niet alleen geslachtshormonen vinden we onweerstaanbaar, oestrogeen die we aflezen in het gezicht (gladde huid, volle lippen, niet teveel wenkbrauwen, heerlijke romige borsten), testosteron die zich in spieren vertaalt.
Het is zeer goed mogelijk verliefd te worden op een geordende bestekla, een replica van de Kleine Zeemeermin op een Pastoekast, de kast zelf, een zedekundig handboekje erin (Epictetus) en een babyblauwe ijsmuts met idioot grote pompon, groter dan een gemiddelde grapefruit, die iemand behalve buiten ook binnenshuis draagt.
Smaak is inniger dan tast. Iemand drukt zich erin uit, bevrucht daarmee de wereld, jij proeft die op je tong.