Er zijn geen drie kunstenaars uit het raam gesprongen, althans, Yves Klein is niet één van hen, hij sprong van een muurtje, wie de fotomontage van zijn val bekijkt ziet in ieder geval dát; je twijfelt misschien over het muurtje, want een dakgoot, een rand, een lijst, maar nergens een raam, hoe kwam ik erbij?
Zo vertelde iemand een paar weken geleden dat koolmeesjes die hun kroost voeren poep wegbrengen zoals wij vuilniszakken. Dat had ik nooit waargenomen. Plots vliegen ze daar met andersomme, witvliezige wormen in de bek! Geen wonder dat ze moe zijn. Eenmaal gehoord, moeten alle verhalen over koolmezen herverteld, het nest moet schoon.
Dick Hillenius noemt een dagboek – waarvan het logboek één verschijningsvorm is – een middel van zelfreiniging, evenwichtshandhaving. De herinneringen die gebeurtenissen opwekken zijn mogelijk mooier dan de gebeurtenissen zelf (De hand van de slordige tuinman). Ik noem het de plek waar informatie op informatie botst, als vuurstenen die je tegen elkaar slaat. Informatie neemt de plek in van informatie.
Guillaume Leblon heeft in navolging van Yves Klein een sprong gemaakt, na maandenlange training met een stuntman, eindigend in een stapel kartonnen dozen, precies hoog genoeg om zijn val te breken. Het gaat om de hoogte van die stapel kartonnen dozen, daar moet je achter zien te komen. ‘Echt’ is het vanzelf.