In de buurt zijn kastjes komen te staan die me doen denken aan kleine kapelletjes langs de kant van de weg, minibedevaartplekken met boeken. Behalve boeken, liggen er steeds vaker spullen: een mok, een knuffelbeer, een pak ontbijtgranen – wat een onopgeruimd gevoel geeft.
Sommigen hebben etiketten met instructies op hun kastje geplakt: ‘geen voedsel aub, dit kastje staat in de zon.’ Sommigen vragen om niet alleen te nemen. Sommigen jammeren: ‘wie je ook bent, laat mijn kastje aub heel. Wat hebben mijn kastje of ik je aangedaan?’
Sommigen hebben twee rechterhanden, waarmee ze werk maken werk van hun kastje: dat is stevig, solide, met een gebeitst rood dak en een glazen deurtje met hang- en sluitwerk, stormvast – een goed idee in Amsterdam Noord waar de wind net iets harder waait en slagregens de pleinen teisteren.
Op minibibliotheek.nl staat ‘het is nooit de bedoeling dat je de boeken mag meenemen om vervolgens door te verkopen.’ Dit is een algemene verordening, maar die betekent weinig. De kastjes staan in voortuinen op eigen erf. Ieder bepaalt zijn eigen regels.
Gisteren kwam ik in eentje Pina Bausch’ Dancing Dreams tegen.
Ik zette een stap opzij en zag een figuur gebogen over tafel zitten. Ik hield de dvd in de lucht, gaf een duimpje zoals ik wel eens doe op YouTube en maakte daarna een vreugdedansje. De vrouw achter het raam keek op, aarzelde geen seconde en deed hetzelfde.
Dat kon makkelijk, ook zittend, want mijn dansje was statisch, ik juichte vooral met mijn armen.
Omdat ik zoveel vreugde beleef aan de kastjes twijfel ik erover om er eentje achter mijn huis te zetten. Maar ik zou slecht tegen de chaos in de kastjes kunnen, en dat mensen er boeken met geknakte ruggen in plaatsen, als loodgieters die er een heel leven op hebben zitten.
Is de vrouw gebogen over tafel als ik, houdt ze de leukste dingen zelf?
Nee, dan zou Pina er niet staan.
[negative social proof, surprise effect, reciprocity, negativity bias, similarity, liking, curiosity effect, curiosity gap]