Ik voel me zo op mijn gemak bij haar, ik probeer te bedenken waarom. Vandaag ervaren we hetzelfde ongemak bij dezelfde man (blijkt na afloop) en vinden we de kern ervan en dat gebeurt in 22 seconden (nog steeds na afloop) bij het fietsenrek.
Leven is onbegrijpelijk, onbegrepen, en in dat onbegrepene leef je gewoon door – maar er zijn momenten als deze, dat we, onafhankelijk van elkaar, ongemak ervaren, na 22 seconden in sync zijn (op dezelfde golflengte afgestemd in de duiding ervan) … en dan gaan we naar huis.
Ze zegt dat ik per half uur moet leven. Van haar neem ik dat klakkeloos aan. Dat is natuurlijk onmogelijk en het enige mogelijke. Ook daarom lach ik. Met sommige mensen gaat uitwisseling sneller. Stroompje. Electriciteit. Misschien is dat het ook. Is dat iets.
***
In het onbegrepene leef je gewoon door. – Koos van Zomeren, Alles is begonnen
Laat de onverdraaglijkheid zegevieren, de onbegrijpelijkheid. Er is geen a en b, geen dus en daarom. – Marja Pruis
Die is er wel.