Ben je gelukkig? vraag ik.
Ik heb haast.
Ik heb haar vijf jaar geleden voor het laatst gezien.
Ik ga haar de komende vijf jaar niet zien.
Ik scroll niet langs haar bezigheden, ze post geen statusupdates – we hebben accounts om de boot niet te missen, we komen nergens, we roeien niet mee.
Gelukkig, gelukkig…ik kan iemand vragen iets voor me te doen…en iemand doet dat dan…of ik kan besluiten het niet te doen. Begrijp ik het?
Ik begrijp het, denk ik, zeg ik.
De dingen kunnen in een ander verband staan dan oorzaak en gevolg.
Een antwoord kan een antwoord op een andere vraag zijn.
We staan bij de kassa, we kopen hetzelfde boek.