Iedereen wil wat, al is het een glas water.
Hoe te leven, wat te doen? Stoot een beker koffie om op het geblokte stijlvolle steviggeweven dikdradige tafelkleed. Mors bloemig bloeddorstig wijnrood op het witte hoogpolige tapijt. Bevlek lakens, matras en kussen, en sloop daarbij wat je kunt: gooi schilderijtjes van de muur, geweien van de wand, een glas water in het gezicht. Be a sadist, schrijft ze, schrijft Vonnegut. Ontdek waar iemand van gemaakt is.
Ze mailt steentjes die ik van de grond pik, en vermaal.
1. Use the time of a total stranger in such a way that he or she will not feel the time was wasted.
2. Give the reader at least one character he or she can root for.
3. Every character should want something, even if it is only a glass of water.
4. Every sentence must do one of two things – reveal character or advance the action.
5. Start as close to the end as possible.
6. Be a sadist. No matter how sweet and innocent your leading characters, make awful things happen to them–in order that the reader may see what they are made of.
7. Write to please just one person. If you open a window and make love to the world, so to speak, your story will get pneumonia.
8. Give your readers as much information as possible as soon as possible. To heck with suspense. Readers should have such complete understanding of what is going on, where and why, that they could finish the story themselves, should cockroaches eat the last few pages. – Kurt Vonnegut