Wikipedia is een bloeiende, groeiende, bloesemende boom der letteren, spannende verhalen worden niet geschuwd. Het lemma ‘mossel’ kent inmiddels meer dan 500 hervertellingen sinds Jürgen op 7 juli 2003 een eerste verhaal publiceerde.
Zeesterren zijn ondanks hun slome beweging geduchte roofdieren. Een zeester kruipt op de mossel en trekt met zijn armen de twee schelpdelen van elkaar. De armen van de zeester zijn voorzien van vele kleine zuignapjes aan de onderzijde. Deze worden vastgezogen aan de schelpen van de mossel en leveren zo een trekkracht op de schelp. De zeester hoeft verder geen inspanning te leveren aangezien de zuignapjes een constante kracht uitoefenen. Zoals elk schelpdier moet de mossel om de schelp dicht te krijgen zijn sluitspier gebruiken. Het dichthouden van een schelp kost dus ook zonder een aanval van een zeester al energie. Als daar de trekkracht van de zeester bovenop komt, raakt de mossel dan ook betrekkelijk snel moe. Zodra de mossel de schelp iets opent, spuit de zeester maagzuur naar binnen. De mossel trekt zijn schelp weer dicht en wordt nu al deels verteerd door de zure sappen van de zeester.
3.882 mensen, 1.874.813 artikelen
ik kan me aan wikipedia vastklampen
In de kelder bij wikipedia zitten mensen driftig te typen – ik laat me gewillig meedrijven op de steeds wisselende verhalen, de eindeloze woordenstroom.
ik kan in het sprookje wikipedia geloven
zo veranderde mijn leven toen ik besloot wikipedia te zien als feitenpaleis
2003. Daarnaast is de zeester ook een gevreesd roofdier. Deze valt de mossel namelijk van onderen aan, en trekt met zijn armen de twee schelpdelen van elkaar. Doordat de zeester vele spierbundels heeft, kan hij ze natuurlijk van elkaar aflossen. De mossel heeft echter maar twee spierbundels en moet zich gewonnen geven.