René is een schilder. Een schilder die niet kan schilderen. Hij weet wel hoe het moet, hij weet alleen niet wat. Het houdt hem uit zijn slaap, hij doet geen oog meer dicht. Als hij ’s morgens opstaat, is het doek leeg…terwijl zijn hoofd vol zit. Vol met dingen, woorden en ideeën. Maar hoe begin je aan een schilderij? In zijn dromen lukt het wel. Hij schildert… een schilder die een appel schildert. Een hoed. En een appelhoed. Een blinder, een twijp, een vlaar, een breil en een hamhoofd. Alles is mogelijk als je anders kijkt naar wat je ziet. Dan wordt een ei een vogel. En een schoen een voet. René schildert ook woorden. Hij geeft de dingen een nieuwe naam. Hij schildert schilderijen. Schilderijen waar hij in kan en weer uit. Hij schildert het onmogelijke alsof het mogelijk is, alsof het buitengewone gewoon is. Zo gewoon als een appel. Of niet?
stem: klaas verplancke
perspectief: alles wat we zien, verbergt iets anders
title:
bron: appel van magritte (2016 )
mopw: meerstemmige encyclopedie / appel