Als je wat maakt, weet je niet wat het wordt, al meende ik dat wel te weten, een ingenieur gaat niet zomaar aan de slag, ik wil een eigen internet, zelfvoorzienend, voor als de stroom uitvalt en het water me aan de lippen staat. Dingen die ik bij de hand wil hebben: een stukje tekst over de neus van Nicole Kidman, de wetten, hard als staal, alle lessen die mijn kat me leerde omdat ze kat is, alle personen die ik ooit ben tegengekomen. Een gepersonaliseerde zoekmachine dus, een extern, snel doorzoekbaar geheugen, niet het onpraktische archief van Facebook en Youtube en Instagram en Google, waarvan het me niet lukt content te bewaren, teksten en plaatjes en video’s zwerven als versplinterde brokstukken in cyberspace rond. Mijn internet past op de kleinste computer en kan met één vinger in zand geschreven worden. Van wat het aan het worden is, bevalt My own private wikipedia me het meest, kennis en wijsheid en teksten van anderen geven me het gevoel dat internet een goedaardig, genereus universum is. Het mijne is zonder reclame en zonder commentaar, behalve in de broncode, vanzelfsprekend, en via de schrijvers zelf, en zonder externe links, want je kunt op bitrot zitten wachten zoals op de pannen die van het dak waaien als de stormen komen.