Alles heeft een werkelijke gedaante en een gedaante die het aanneemt in ons, in hoe wij iets zien, in het verhaal dat we vertellen. We maken een afdruk van de realiteit, een tweede werkelijkheid, een tweede walvis.
jolie laide
Iets is mooi omdat het tekortkomingen heeft, niet ondanks: a woman whose face is attractive despite having ugly features, een walvis die op een ongewoon hoge frequentie zingt.
The 52-hertz whale is an individual whale of unidentified species which calls at the very unusual frequency of 52 Hz. Whatever biological cause underlies its unusually high frequency voice does not seem to be detrimental to its survival. The fact that the whale has survived and apparently matured indicates it is probably healthy. It has been detected regularly in many locations since the late 1980s and appears to be the only individual emitting a whale call at this frequency. It has been described as the world’s loneliest whale. Deaf people believe the whale may be deaf.
Let us now praise famous men
Janet Malcolm. James Agee. Annie Appel. Het besef van een maker dat hij iets neemt uit het leven van een ander voor zijn kunstwerk, zijn journalistieke stuk, zijn boek. Dat je betaalt met schuldgevoel, wroeging, wederkeer nadat het stuk of het kunstwerk af is, waarbij je weer iets neemt, wat je doet beseffen dat – ad infinitum.
Leven is parasitair. Fractaal. Volgt patronen.
Met suiker voed ik mijn schimmels. Ik voel dat, overal jeuk. Ze verdringen de bacteriën die ik serieuzer wil nemen maar enger vind, schimmels zijn schattiger, hariger, aan de oppervlakte, esthetischer. Maar goed, dan is er iets met je immuunsysteem. Ik drink water, water met gember, groene thee, eet avocado, asperges, broccoli, bieten, spinazie en bonen. Sta op het punt een candidacoach in mijn armen te nemen.
Verslaving hoef je niet te verklaren, een verslaving is een entiteit, een walvis, werkelijkheid. Een teveel aan stresshormonen bombardeert het lichaam, dat leidt tot vecht- of vluchtgedrag. Overdag vecht je. Je doet verticaal je ding, concurreert, duwt met de elleboog. ‘s Avonds vlucht je. Je verdooft jezelf.
De abundance-guru vraagt in het Engels met een Indiaas accent met diepe trage stem mijn schulden opschrijven, ik schrijf verslavingen op, schulden die ik terugbetaal en niet een ander: suiker, aandacht van haar, klagen, elke dag een bericht, boeken.
Ontwenning, het boek over verslaving van Leslie Jamison is suiker. Laat het schreeuwen, haar boek over de wereld, de dingen, de anderen, de walvis, Annie Appel, James Agee, groene thee.
Zoals de eenzame walvis een metafoor is, een entiteit waarop allerlei menselijke gevoelens geprojecteerd worden, is een boek dat ook. Ieder leest een ander boek. Ik lees twee verschillende boeken. Totale eenzaamheid. Pathetic fallacy.
[bij het lezen van Leslie Jamison]