Nabokov klapte zijn eigen paraplu niet in. De postzegels werden door zijn vrouw Vera gelikt. Je stopt deze gedachte weg zoals je een pak diepvriesdoperwtjes wegstopt. What are you going to think next? Waarom eten we geen uilen. Je propt de la dicht en dat gaat moeilijk omdat een glinsterende witte bontkraag zich heeft afgezet op de rand, ijs dat groeit en groeit. De irritatie betreft het moeilijk sluiten denk je terwijl je een trap geeft tegen de deur, maar dat is niet zo, ze is het gevolg van het feit dat de ijskast vol zit met eerdere pakken erwtjes en je dat steeds vergeet. Een oneindige stapeling, een feestelijke parade van aanhoudende eenvormige zulkigheden, iemand doet nou eenmaal wat hij doet, omdat hij is wat hij is: de zus van Henry David Thoreau doet de was van haar broer, de vrouw van Jacques Raverat wordt op het hart gedrukt niet te vergeten zijn schilderijen te vernissen. Schuld en verdiensten zijn niet aan de orde (Epictetus). Je bent het resultaat van miljoenen voorgaande feiten en gegevens (Christine Mussche). Ontheemdheid wortelt niet in de kloof tussen wat kan zijn en wat is, maar tussen wat had kunnen zijn en niet is. De vogels bezoeken, het is 12 december, de opgehangen houten huisjes alsof het lente is, tijd voor een ei, en geen morgen.
TZUM, Guus Bauer (Inktslaaf), Koen Schouwenburg (hockeytrainer), Jenny Offill, Verbroken beloftes, Dept. of Speculation (vertaald door Roos van de Wardt), Christine Mussche, Alleen Elvis blijft bestaan