Over de verborgen boodschap van iedere liefde, vriendschap en bewondering,
‘Je houdt niet van iets wat niets met jezelf te maken heeft. Je houdt van iemand om de manier waarop hij of zij zich uit, om het meest zichtbare, hoorbare en tastbare van iemand. Maar de reden, jouw echte of vermeende persoonlijke reden waarom je dat doet, is een onbewuste of bewuste analyse van die uiting. We houden van of haten anderen omdat we hun uitingen interpreteren: iemand die dit of dat zegt is zus of zo. Het is niet de uiting zelf, maar deze onbewuste of bewuste interpretatie die het meest met onszelf te maken heeft, met hoe we wel of niet willen zijn, met wie we denken eigenlijk echt te zijn, maar waarvoor we zelf niet de woorden vonden of het gedrag niet aandurfden waarvoor die ander blijkbaar wel de moed vond.’
Dit schrijft ze over Harold Brodkey.
Van wie ze houdt.
Die dit zegt:
‘Ik geloof dat uiteindelijk het verdriet om de wereld en om het niet geloofd worden ons doodmaakt. Het is de erkenning van de echte waarheid van iemand, de waarheid van iemand zijn echte leven, die zo’n levenskracht geeft.’
En die ik dus wil lezen omdat ze dit zegt omdat hij dit zegt [ad infinitum].
Het drama van de afhankelijkheid, Connie Palmen