De krant kost hetzelfde als vier-en-een-halve postzegel, waarmee ik vier-en-een-halve persoon kan feliciteren of groeten. Ik koop er bijna twee liter benzine voor, waarmee ik ruim 20 kilometer kan rijden om die berichten rond te brengen.
Ik word blij van de krant. Ik hoef me niet te verdiepen in walvisecologie.
Ik lees dat dolfijnen met bepaalde lichaamsdelen tegen bepaalde koralen wrijven waardoor bepaalde geneeskrachtige stoffen vrijkomen. Ze gebruiken koraal als zelfmedicatie. Het rif blijkt een kuuroord.
Als de mens bijzonder is, dan deelt hij die bijzonderheid met alles wat leeft. Adaptatie. Poliepen op het koraal scheiden een slijm af dat dolfijnen gebruiken tegen huiduitslag waarmee ze kampen. Hoe komen ze aan huiduitslag? Stress – net als bij mensen?
Het bericht gaat verder. Dolfijnen blijken slim, kieskeurig, leergierig en sociaal. Als het druk is bij het koraal wachten ze geduldig op hun beurt. Als ze jong zijn kijken ze het gedrag af bij oudere dolfijnen.
Er is ook een verschil. Dieren passen zich aan aan een veranderende omgeving, de mens probeert die omgeving aan te passen aan hemzelf. Ik laat dit op me inwerken.