Tijd waarin even niets gebeurt, waarin het een kort moment stil is op televisie, bijvoorbeeld als een presentator in een studio een vraag stelt aan een reporter op een plein en het duurt langer voordat de vraag hem bereikt dan ons. De reporter staat te wachten en wij wachten mee tot hij zijn vraag in het oor gefluisterd krijgt. ‘Een soort anti-televisie in het hart van het nieuws,’ schrijft Bianca Stigter in Per ongeluk expres. Een ‘onbedoeld klein verzet tegen de stroomlijning van alles.’ En ik kijk naar dat gezicht en kan alleen maar denken, hij heeft die vraag voor de uitzending al met de redactie doorgesproken, hij weet het al, hij zit in een toneelstuk, hij mag niks zeggen, hij hoort straks ons applaus niet.