Vader en zoon lezen samen de Odyssee. Zoon schrijft boek, een memoir van hun relatie en van het lezen van het boek. Zoon schrijft precies, zonder overtolligheden, hij wil zijn vader behagen of lijkt toch meer hem dan hij denkt. X=x, cirkels zijn mooi, ze werpen geen schaduw. Tijdens de eerste les met een nieuwe groep studenten (zijn vader zit in een hoek in de klas) schrijft hij een epitheton achter de naam van elke student. Je schrijft om te onthouden. Nina Dark-Eyes. Zack of the Tiny Wire-Rimmed Glasses. Don Quixote Tom. Dat verschilt weinig met wat Homerus deed. Snelvoetige Achilles. Uilogige Athene. Ik lees twee boeken tegelijk. Zo ervaar ik het hebben van een relatie: twee levens tegelijk. Veel plezier op je eerste dag, fluistert ze die het fijn vindt dat we eigen levens hebben, nabijheid en afstand, slaapdronken als ik uit bed stap. Geen idee wat ze vandaag gaat doen, de blondharige warrior, enkel een vermoeden.
– An Odyssey, Daniel Mendelsohn