De reus, hij heeft enorme voeten, wat hem gezag geeft, toont een man, een dierenarts, die dieren van deathrow haalt. Ze worden over een uur geëuthanaseerd. Ze zijn een maand geleden aangereden door auto’s. Vaak hebben ze schurft of zijn ze ziek.
De man heeft een videokanaal. Zijn video’s met blije honden zijn eerst video’s met gapende kopwonden, gezwollen poten. Hompen dier, op een snijtafel. Hij maakt ze in orde. Hij boort gaten in de dieren.
Hij heeft een tweede videokanaal. Daar knalt hij met grote guns dingen in zijn achtertuin omver.
We zijn het erover eens dat ergens iets fout is gegaan.
We zijn het erover eens dat wij dit ook willen.
We zijn alweer moe.
Ik vertel de reus over mannen die met brushcutters struiken te lijf gaan, ze houden wedstrijden, er zijn filmpjes.
Ik heb een brushcutter, zegt de reus.
Hij heeft ook een prachtige lelijke kat waarmee hij geld zou kunnen verdienen.
The internet is not the answer, waarschuwt Andrew Keen.
171 eendjes gaan voor het eerst een kleine roze zwembadje in.
In de linkerbovenhoek de tekst ‘700+ Ducks Rushing to the Lake Coming back home everyday’.
Hoe is het mogelijk dat zoiets moois en ingewikkelds als het oog is ontstaan?