Wie beknopt schrijft wordt misschien begrepen en bewonderd, maar bijna altijd om wat iemand schrijft, zelden om wat iemand weglaat, aldus Aldous Huxley. Het begrepene betreft het geschrevene, niet het beschrevene. For the whole truth about almost any important subject is incompatible with brevity.
Procrustes hakte vermoeide reizigers de benen af, of rekte ze uit, zodat ze precies in zijn bed pasten. Wij zijn allemaal Procrustessen die de werkelijkheid geweld aandoen. We kappen af wat ons niet bevalt. Laten weg wat we niet waarnemen. We amputeren vaak het verkeerde, willekeurig. (Nassim Nicholas Taleb). Ik prop die twee mannen graag in een gespreid bedje.
Toch is kort soms beter dan niks, zegt Huxley. Het leven is immers kort, informatie eindeloos, niemand heeft tijd voor alles. Eén van Huxley’s mooiste zinnen (= afgehakte gedachte) staat misschien daarom aan het begin: The soul of wit may become the very body of untruth. – Brave New World revisited, Aldous Huxley checkt dertig jaar na zijn roman zijn voorspellingen