Ze toont een vakantiefoto van het landschap waar we waren, met een weg die we wilden bewandelen, wat niet lukte, vanwege hevige steenslag. De weg – een rotsachtig pad – was afgezet met een hek en waarschuwingsborden en roodwit lint. Ze toont ook een tot bijnaperfectie uitontwikkeld kloongereedschap in Photoshop: contextgevoelige fill, aangeduid met een schattig pleistertje. Beetje dippen en klikken en het hek heeft er nooit gestaan, het waarschuwingsbord en het lint ook niet – kortom, ze toont me de foto van de wandeling die we nooit gemaakt hebben, in het landschap vóór de steenslag. Als je ervan uitgaat dat in elke technologie een verlangen huist – dat elke machine bezield is – dan bemint Photoshop het idee dat alles moeiteloos herstelt, omkeerbaar is. Dat is tijdreizen.