Ze vroeg me mee naar het museum.
Ik wilde de expositie beleven zonder tekstjes te lezen. Thuis las ik enkele, omdat ik wilde weten wat ik had gezien: een krullerig, hardharig haardosje, op een sokkel, afgeknipt haar van een jaar. Een niet al te jonge man.
Haar is moeilijk te accepteren, mensen willen vaak ander haar. ‘It has to do with this stuff that comes out of you that you can’t really control.’
Dingen die uit je komen die je niet kunt controleren zijn moeilijk te accepteren.
In die zin kom ik Martin Creed tegen.
In de abstractie mezelf.
Haar kun je knippen, de gedachte laat zich moeilijker wegrationaliseren.
Work No. 2705, Martin Creed
[We hadden zo’n plezier toen we op de bodem van een zee vol ballonnen liepen. Ons haar werd statisch, bleef aan de ballonnen kleven, alsof het ons een bepaalde richting wilde wijzen, alle kanten op, weg uit ons hoofd.]