Iemand zegt, op internet, in een verhaal over verhalen, of eigenlijk in het verhaal daarover, dat we in de toekomst die in sommige culturen voor ons ligt en in sommige achter ons, de constatering dat we over alles anders denken verwart me –, dat we niet zozeer geen aandacht meer kunnen opbrengen om te lezen, maar mogelijk het geduld missen om die ervaringen om te zetten in een verhaal. Hij zegt het alsof geduld een goede zaak is. Welke drijfveer schuilt achter geduld op kunnen brengen? We bestaan voor 2 à 3 kg uit bacteriën, hoorde ik gisteren. En: hooiwagens zijn de meest giftige dieren op aarde, maar hun tandjes zijn te klein om door de menselijke huid te boren. Als je, eenmaal alleen, uit enthousiasme, gaat zoeken, ontdek je dat hooiwagens geen gifklieren hebben. Mensen boeien met een verhaal betekent ze gevangen houden. Het gaat niet om geduld opbrengen maar om lef om te liegen. Het opnieuw uitvinden van feiten.