Water is in zijn wispelturigheid het meest voorspelbare element. Het wil maar één ding, omlaag en tot rust komen, schrijft Arjen Mulder.
Vuur. Wij kunnen niks met de zon, worden er als motten tot aangetrokken, verlangen naar licht, vatten vlam als we ernaar toevliegen. Gelukkig is er zonnebrandcrème en aftersun. Die crème wil je liever niet in je poriën hebben sijpelen maar ze verzacht wel.
Wind waait de rookpluim vandaag de andere kant op, en de autogeluiden van de ring. Gras, een windbestuiver, heeft geen vogels nodig om gras te verspreiden.
Aarde. Ongoing.
Door Arjen Mulders Vanuit de plant gezien vind ik het minder erg dat er gaten in het gazon vallen. Gras is vreselijk. Gras is Het Kwaad. Bomen en gras gaan niet samen. Zowat alle bomen zijn gekapt omdat koeien graag gras eten en wij graag koeien. Hun mest verzuurt de bodem, nu kan er alleen nog gras groeien. Ik hoop dat hyacinten en wormen en mollen en mos gelukkig worden, en de merel die pikt, en de vijf bomen.
[Bij het lezen van Vanuit de plant gezien, Arjen Mulder]