Ik ben jaloers op de kunstenaars in Beetsterzwaag. Zij zitten zes tot tot acht weken in een fijne omgeving en doen hun ding, ongestoord. Mijn jaloezie kleeft aan mij als een teek aan Mobi. Ze is gevaarlijk. Ze zuigt het bloed uit me. Ik moet haar de kop uitdraaien. Iedere Nederlander zou kans moeten maken op zes tot acht weken om iets nieuws te proberen, om na te denken over zijn vak, om voort te borduren, op een rustige plek ergens in Nederland, liefst in het groen, aan zee kan ook, aan een zandweg. Waarom vormt kunst een aparte categorie? Aan een loterij kan iedereen meedoen.