Waarom zo’n enorme dorst naar gesprekken voeren, elke dag opnieuw? Iemand deelgenoot willen maken omdat het zo gek is wat je zo’n hele dag doet…? Werkelijkheidsbeteugeling? De toevalligheden waar het leven van aan elkaar hangt, iemand ontmoeten, hoe doe jij dat in je klas, ben ik gek [etc]? Ik snap er nog steeds weinig van hoe het werkt, wat er gebeurt. In volle serieusheid wat doen en het wat en het doen voortdurend bepalen aan de hand van wat er gebeurt (25 mensen, een ruimte, een duur). Ik zou gek worden in mijn eentje, een gewaarwording die ik bij het schrijven niet heb.