Vroeger speelden wij kerkje en schooltje, nooit concentratiekampje. Toen ik twaalf was toonde de geschiedenisleraar Shoah, hij moest snel en efficiënt te werk gaan, niemand koos zijn vak. Ik herinner me Shoah heel goed. Het is één van de weinige lessen die ik herinner. Inmiddels is alles waarover de geschiedenisleraar sprak te vinden op internet. Daar zie ik dat mijn getuigenis niet klopt, Shoah is later gemaakt, ik moet ouder zijn geweest. Spijt is het besef dat je iets ooit het nadeel van twijfel hebt gegeven, terwijl je inmiddels vermoedt dat je baat gehad zou hebben bij voordeel. Gras bij de buren dat groener is, en dan bij jezelf, in een tijdlijn.