Ik krijg een melding dat ik de jaarlijkse gratis tompouce kan ophalen, ik loop naar de winkel. De tompouce wordt voorzichtig in een doosje gelegd, hij past precies. Ik weet me te beheersen, koop niets (sokken, kerstballen, rookworst), loop terug. Onder het viaduct staat iemand op het punt ‘betere zorg’ en ‘meer bomen’ over te schilderen met grijze verf. Ik versnel mijn pas.
Ik krijg nog een melding. Iemand heeft de wikipedia-pagina Tompoes gewijzigd, hij heeft de woorden ‘Mmmmmmmm’ en ‘Tom poes is gewoon erg lekkkeerere’ toegevoegd. Elf minuten later is de bewerking ongedaan gemaakt, het gangpad alweer schoongeveegd. Maar Wikipedia is als een schilderij van Rembrandt waar de onderlaag eeuwig zichtbaar blijft.
Ik blader door de bewerkingsgeschiedenis.
De allereerste versie van het lemma (4 oktober 2005) bevalt me, ze is eenvoudig en compact als de tompouce zelf.
‘Een tompouce is een typisch Nederlands gebakje. Het bestaat uit een bovenkant van bladerdeeg, bedekt met (roze) glazuur. Daaronder een dikke laag met gele room. Daaronder nog een laagje bladerdeeg. Rond Koninginnedag wordt het glazuur ook wel oranje gemaakt.’
Ik weet genoeg.
In de jaren daarop volgt commentaar, iemand schrijft: ‘Eerste zin hoeft niet zo neerlandocentrisch en dient het fenomeen kort te beschrijven’. Even verderop ‘glazuur is enkel in Nederland meestal roze.’ Het artikel koekt aan, is inmiddels een mierzoete klont, met een dwerg van 63,5 cm erin.
Alles aan paarden is lang, niet alleen de benen, ook de nek, manen, oren, kop. Anders dan bij een giraf.