‘Je moet elke dag op op hetzelfde tijdstip de tekst vervangen. Nu lijkt dat willekeurig,’ mailt mijn broer op zondagochtend. Ik zit gebogen over mijn computer terwijl het buiten helder herfstweer is en mensen lange wandelingen maken met aan het eind grote kommen erwtensoep.
A.L. Snijders schreef ooit een mooi stuk over stukjes schrijven. Het is geen lopende band werk. Er zijn geen garanties. Soms is er een kras. Ik diep de anekdote op als herinnering uit een feilbaar geheugen. Het staat in een boek – Vijf bijlen of Bordeaux met ijs – niet in een database die ik snel kan doorzoeken.
Dat schrijven geen kantoorbaan is, betekent niet dat er geen functioneringsgesprekken plaatsvinden. Ik kan best elke ochtend om 6:00 uur de kaart in de prikklok steken. Dát of de software beter benutten.