Polly (Heather Havrilesky) beantwoordt in How to be a person in the world hulpeloze, vermoeide, gefrustreerde, depressieve, gedesillusioneerde, gedumpte briefschrijvers, die allemaal ontzettend goed schrijven, ze formuleren hun wanhoop en vertwijfeling prachtig en Polly fluistert ze vervolgens al even prachtig moed in. Ze pepert ze haar eigen overwonnen wanhoop en desillusie en depressie in. Haar adviezen loodsen me door een periode die duurt en duurt en duurt en die ‘leven’ heet.
Julia Cameron heeft het – ik lees acht boeken tegelijk als een kind op kerstochtend dat niet kan kiezen uit teveel cadeautjes – over het belang van een ‘believing mirror’, iemand die onvoorwaardelijk in je gelooft als de rest dat niet doet, someone ‘who mirrors back to you competency and possibility’. Polly is zo’n ‘believing mirror’. Je kruipt in het donker, zegt ze, THAT IS A BEAUTIFUL THING, zie het donker, zie hoe goed je kruipt, zie hoe ALLEEN je bent. Schrijf in capslock!!! JUST TRY. Je hoeft geen uitroeptekens te vermijden, lach om je eigen grap.