Het is lente en de kat wordt katachtiger – poes poeziger, wilde ik schrijven, maar het gaat met venijn gepaard. Ineens kan ze bomen klimmen en met een poot in vogelnesten hengelen, activiteiten die niet eerder binnen haar bereik lagen. Speeltjes van Dierenvreugd BV raakt ze bijvoorbeeld niet aan. Ze trekt haar neus op voor de catnip die erop gesprayed is.
Vorige week bouwde een merel een nest in de tuin, de merel blijft nu al twee dagen weg. Toeval? Toeval betekent dat je de samenhang tussen twee fenomenen niet begrijpt (Gijs Frieling/Doktor Faustus), de situatie kan dus best met de vulkaanuitbarsting in IJsland te maken hebben waardoor de buren al vijf dagen vastzitten op een vliegveld in Zuid-Europa. Wij passen op hun kat en hebben onze ziel aan hem verkocht. De oppaskat is leuker, springt hoger, blijft langer in de lucht hangen (freestyle skiër die een jump doet), entertaint beter. Onze kat begrijpt dat er wat moet gebeuren – niets menselijks is haar vreemd, haar groene ogen spuwen vuur, we hopen altijd nog dat ze binnenkort onze namen spreekt – ze tart de vogels in de tuin. Heftige televisie.