Alles beweegt, zegt ze, en bedoelt het, toch ook, als metafoor.
Alles valt uit elkaar, denk ik, maar ze heeft gelijk, dat is ook bewegen, de dingen bewegen van elkaar weg tot je op een dag zelf uit elkaar bent gevallen.
Je moet angsten verdunnen.
Ze zorgvuldig over meerdere mensen spreiden, niet bij één iemand alles neerleggen, dat stoot af.
Daarom werkt psychotherapie ook niet, alle angsten vallen dood-in-eigen-schoot, je ontwikkelt een hekel aan jezelf, bovenop die angsten.
Dus niet: alles neemt zoveel ruimte in.
Maar: ik ben bang dat bomen op mijn huis vallen, ze groeien te hard.
Zij: ik ken iemand met een kettingzaag, ik kan een keer met haar langskomen.
<!-- the birdsong wilderness, sylvia townsend warner -->
<!-- alles wijkt, schijnt herakleitos gezegd te hebben. -->
<!-- met die rivier waar je maar één keer instapt bedoelde hij de psyche -->
<!-- leven is in feite niet meer dan steeds dichter bij de dood komen, clarice lispector -->
<!-- over het geheel bezien blijft alles harmonieus en heeft alles zijn vaste plaats -->