Ooit was internet gevuld met zwarte websites, daarna, zo rond de eeuwwisseling, werd internet plots wit. En daar stonden we – naakt – in het volle, felle schijnsel. Niets gebeur(de)(t) nog on(op)gemerkt. Gedrag had consequenties. We kregen filmpjes voorgeschoteld ‘because you watched Venice in 3D’, boekcovers omdat ‘liefhebbers van deze auteur bestelden ook’. Aan ons kleefde een kruimelspoor vol recent bezochte artikelen. ’Van niets ter wereld heeft de mens meer afkeer dan van het bewandelen van de weg die hem tot zichzelf leidt.’ Hermann Hesse in een flyer van Laura van Dolron. ‘Wie zou zo dwaas zijn te sterven zonder althans zijn gevangenis te hebben verkend?’ Zeno in een boek van Marguerite Yourcenar. De wereld is groot, werpt zijn vriend tegen. Ik klik in het wilde weg. Ik bookmark dingen die ik niet leuk vind. Volg links die ik niet leuk vind, vink goederen aan die me niet interesseren. Ik trek mijn warme winterlaarzen aan en bewandel Google Earth – opdat algoritmen me verrassen. Wie? ‘Ikzelf.’