Ze zegt dat ik beter kan voelen of ik ergens thuishoor wanneer ik vertraag. Ik sta in de supermarkt waar het klinkt alsof ik me in een casino vol gokkasten bevind. Terwijl ik mijn boodschappen scan, afreken en de bon print, doen mensen om me heen hetzelfde. Elk van hen produceert een huppelend klingelgeluidje. Alsof iedereen wint. Als ik traag denk is elke zak appels in mijn mandje natuurlijk winst, een gelukte oogst, een fruitteler, bevruchting, insecticide, regenval, zon, transport. Net als elke keer dat het lukt om contactloos te betalen. Kabels onder de grond functioneren temidden van wormen en mollen, electrische signalen vinden hun weg en ik vraag me af of je dat magnetisch voelt. In de winkel heb ik een succesbeleving, alsof ik een spelletje win, maar dat is wat al te oppervlakkig gedacht. Juice, het ontworpen geluid om mij feedback te geven, bekrachtiging, een klimmend, verslavend, watervalletje, een melodietje dat zich in mijn brein wurmt, viert een groter systeem. Ik ben in Las Vegas. All is one.