De man stelt voor dat we niet naar de betekenis van een boek kijken, maar naar ‘waar het een oplossing voor is’. Literatuur voorziet net als elke technologie in een behoefte, het kan me beter doen voelen (‘increase of joy and hope’) of minder slecht (‘release from grief, anger and anxiety’). Lezen is therapeutisch of vitaliserend, geen argument (taal die tot wapen is gemaakt). Ik sta op het punt het boek van Michael Peterson aan te schaffen, hij wordt verdacht van de dood van zijn vrouw, Kathleen Peterson, die doodbloedde onder aan een smalle, donkere trap, 90 minuten lang, terwijl hij ‘s nachts in de kou in een korte broek bij het zwembad zat, mijmerend, nadat ze wijn gedronken hadden uit glazen zonder vingerafdrukken. Na 40 uur Staircase (docu op Netflix, Hbomax, youtube) – ben ik toe aan zijn verhaal. Er is geen closure in real life, alles gaat in honderden vertakkingen door, welke functie vervult het steeds maar doorgaan?
[bij het lezen van Wonderworks, Angus Fletcher en de aanschaf van Behind the staircase: all profits go to charity, Michael Peterson]