Spelen is een eerste levensbehoefte, even belangrijk als water, ademhalen, honger, zegt ze. Ze heeft er haar werk van gemaakt. Het spelen dat ze ontwerpt is altijd open ended, alsof ze de spelende niet alleen niet in een hokje wil duwen door geen regels voor te schrijven, maar het spelen zelf eeuwig wil laten duren. De dingen die ze maakt zijn zo groot dat je zelf klein wordt en wel haast moet samenwerken. Je hebt geen gereedschap nodig behalve handen en voeten om te bouwen, en elkaar, bijvoorbeeld om iets even omhoog te houden bij het monteren of uitproberen. Wat ze maakt, waarmee anderen kunnen maken wat ze willen maken, oogt als een soort gigantisch technisch Lego of Meccano on steroids. Je maakt met haar dingen geen autootje of hijskraan of huisje waarmee je als het ‘klaar’ is als god mee speelt – birdseye view, nee, je maakt die dingen zodat je er zelf in past, in kunt rijden, overheen kunt lopen. Ze laat je als een Alice in Wonderland kleiner worden. Dan laat ze me een youtube-filmpje zien van een kraai die boven op een dak met zijn vleugels flappert en meen ik haar beter te begrijpen. De kraai glijdt de helling af, op een wit rond dekseltje, de vleugels wijd, als een beginnende snowboarder of een kind dat sleetje rijdt met de armen wijd. Bij de dakgoot aangekomen vliegt hij weer naar boven, dekseltje in de bek. Hij schuift een stukje op, om verse sneeuw te hebben, voordat hij zich opnieuw van het dak laat glijden. Na een aantal keer heeft hij er genoeg van, verdwijnt achter de daken. Ze is die kraai, altijd op zoek naar jampotdekseltjes, en naar de schaal van haar jeugd, toen ze over rotsen klauterde. Ik noteer de woorden die me in de toekomst een powerup kunnen geven: Crow Uses Plastic Lid to Sled Down Roof Over and Over Again.
[epiloog: mijn generatie heeft leren spelen als volwassenen, de objecten waren klein, en jij heerste over ze (poppen waren babies, poppenhuizen waren klein, autootjes waren klein, barbie was een miniversie van jezelf in de toekomst, je had een racebaan met autootjes), wij speelden om volwassen te leren worden. Nu, na het zien van de documentaire, zie ik dat we ook kunnen leren om te spelen.]