Alles is complex, ik lees graag wat probeert te vereenvoudigen. Het aforisme is het stijlmiddel van de cynicus, schrijft Knausgård in Zomer. De cynicus verlangt waarheid, geen sluier over de werkelijkheid. Ze zit te dichten aan de keukentafel. Om in iets te geloven, een roman, illusie of taal, helpt naïef zijn. Ze is werkelijk. Ik heb een aanleiding om me in poëzie te verdiepen. Het gedicht is moeilijk. Verdichten is verzwaren door weglaten, gek genoeg. Ofenschijnlijk paradoxaal. Diesel in mijn neus, de klep van de pont valt op de kade. Honderd fietsers om me heen, kriskras, zelden een ongeluk.
Ambrosia wat vloeit mij aan. Uw schedelveld is koeler maa!