Het is te koud om stil te staan, een foto te nemen. Staan op de Col de la Madeleine, skiën in kou kouder dan koud. Met mijn grote brein zal ik me later herinneren wat ik nu had willen vastleggen (witte muts, blauwe lucht die kraakt, rood jack, kleine honden die een slee trekken) maar ik kan de kleine computer niet bedienen, omdat de omstandigheden me dwingen mijn dikke wanten aan te houden. Geblinddoekt de helling af is makkelijker. We moeten in beweging blijven. Kou, honger, moe.
Bij het lezen van Kurt Vonnegut, Galapagos (mega breinen brengen de mensheid in de problemen)