‘Hij is één van de mensen die hun zintuigen niet gebruiken om voor henzelf iets prettigs te creëren, een smakelijke maaltijd, een mooie symfonie, een kunstwerk.’
Dit is een zin waar ik zo onbedaarlijk om lach, dat de kat van bed rolt.
You must demolish the work, and start over. You can save some of the sentences, like bricks. Courage utterly opposes the bold hope that this is such fine stuff the work needs it, or the world.
[The writing life, Annie Dillard. Doeschka Meijsing.]