Het eerste verhaal dat Maja schreef ging over een wereld waarin mensen zich deelden in plaats van zich voort te planten. In die wereld kan iedereen op elk willekeurig moment zich opsplitsen in twee individuen, ieder half zo oud als hij of zij. Sommigen kiezen ervoor dat op jonge leeftijd al te doen – vrouwen van nog maar achttien deelden zich al in twee negenjarige meisjes. Anderen wachten tot zij zich professioneel en financieel gesetteld hebben en beginnen er pas aan als ze van middelbare leeftijd zijn. De heldin van Maja’s verhaal heeft zich niet gesplitst. Ze heeft de leeftijd bereikt van tachtig, en ondanks alle sociale druk blijft zij erbij zich niet te splitsen. Aan het eind van het verhaal sterft zij. – Creative writing, Etgar Keret
Waar is ze? Ik roep haar naam.
Ik verlang ernaar dat ze komt, ik wil haar het verhaal van Etgar Keret voorlezen, het hele verhaal, niet alleen het begin dat ik alvast naar Frankrijk stuur, waar ze de bus neemt.
Scheherazade-tactiek, het lot gunstig stemmen, ik hoop dat ze nieuwsgierig is naar de afloop.
Lidewijde Paris heeft het verhaal van Etgar Keret met 13 andere opgenomen in Hoe lees ik korte verhalen? Woolf, Tsjechov, Capote.
Je leert schrijven door te lezen, daarvan ben ik inmiddels overtuigd.
Je leert geen backhand van iemand die net begint met tennissen. Je moet de beste literatuur lezen die er is, geen teksten van medestudenten die ook maar wat aanklungelen. Dat kost teveel tijd. Het inspireert niet. Het maakt moedeloos te leren van beginnersfouten.
Kijk liever naar de backhand van Roger.
Leren schrijven is in je eentje niet te doen, net zo min als tennissen.
Borg sloeg eindeloos ballen tegen de garagemuur.
De integrale teksten in Hoe lees ik? en Hoe lees ik korte verhalen? – Lidewijde Paris schreef twee boeken die ik gisteren en eergisteren verslond als een uitgehongerde – zijn de sleutel. Daarin schuilt het mysterie, daarin zit alles. De schrijvers ervan houden je gezelschap.