De initiële behoefte moet verwateren, ze gaat iets anders ontdekken, zegt ze.
We lezen elke twee weken elkaars werk. We vertellen elkaar het effect van de woorden. We maken romans.
Dat voelt als elk kwartier 100x opdrukken, je hoopt op een dag daadwerkelijk spieren te kweken. Nu denk ik, we worden ontzettend goede lezers, we lezen 7x wat niet werkt.
Ze mist omlijsting. Het doek gaat op. Waar zijn we? Wat zien we? Wat doet ze? Enkel gedachtes en observaties in het hoofd van de lezer proppen is niet genoeg.
Die haakt af.
Roze joggingbroek (van haar), laptop op schoot, in gedachten al bij haar, naar wie ik zometeen vlieg, over het water. Zou ze al wakker zijn?
Ze wil meer doorleesdrang.
Waarom nu?
Handeling! Toon emotie in handeling!
Knipt ze oude foto’s met een schaar doormidden bij al dat gedenk, vraagt ze, suggereert ze, associeert ze. Ze denkt 7 plots bij elkaar.
Ik wil het allemaal niet horen. Het leven vereist handeling. Lekker naar haar toe zometeen.