Elk rozenblad, elke gedachte, elke mogelijkheid.
Alle opslorpgeluidjes, het ruwe roze tongetje van de kat die zoetheid niet nodig heeft.
Hij is kiezels op volgorde van kleur aan het leggen.
Zij is geklommen naar 1667.32 meter hoogte (lat: 47.300026, lon: 13.691946, batterij: normaal).
Zij is in het museum met haar.
Zij is een pagina op het web aan het inrichten voor volgend jaar.
Zij is kamperen, ergens.
Hij is aan het swipen op Tinder.
Zij eet asperges.
Is zij al terug?
Het is nauwelijks te bevatten dat iedereen ergens is, het past niet in me, ik ben te krap.
Ik lees Entering the castle.
Eén bladzijde spat uiteen in 893 uur nieuw leeswerk: Emily Dickinson, Teresa van Avila, Helen Keller, Hafiz, Thomas Merton.
Ik vertrouw haar blind (faith).
Ik kies Helen Keller, moet lachen om haar voorwoord (The world I live in).
Hoe dark en silent wil je het hebben als je doof en blind bent?
Dan moet je wel verlicht raken op je zesde.
Ik ben mezelf aan het inhalen, loop altijd achter.
Het is nooit nu.
Als je geen kaarten stuurt komt de dag dat je er geen ontvangt. Ik moet haar al twee weken geleden mailen.
Licht.
Lichtheid.