Moeder vertelt aan de telefoon niet dat ze gevallen is, het zou de dochter onnodig ongerust maken, ze kan op afstand toch niet helpen.
‘I say it might have been worth mentioning simply because it happened,’ schrijft Maggie Nelson.
Even verderop, op pagina 31, als ze in de rechtzaak alle gore, gruwelijke, details van het ontzielde lichaam van Jane, de vermoorde zus van haar moeder noteert,
‘Details which I’m reassembling here – a live stream – for reasons that are not yet clear of justifiable to me, and may never be.
But as I told my mother after her tumble in the kitchen, some things might be worth telling simply because they happened.’
Je hoopt zoiets. Je weet het niet. Jotting down knaagt aan je geest. Je stelt jezelf gerust. Might be worth telling simply because it happened. Zit er altijd bloed aan je pen?
The red parts, autobiography of a trial, Maggie Nelson